پایگاه شهید ابراهیم هادی

سلام بر ابراهیم

طبقه بندی موضوعی

۰

سید حسین طحامی(کشتی گیز قهرمان جهان) به زور خانه ما آمده بود و با بچه ها ورزش می کرد.

هر چند مدتی بود که سید به مسابقات قهرامنی نمی رفت،اما هنوز بدنی بسیار ورزیده و قوی داشت.بعد از پایان ورزش رو کرد به حاج حسن و گفت: حاجی،کسی هست با من کشتی بگیره؟

حاج حسن نگاهی به بچه ها کرد و گفت: ابراهیم،بعد هم اشاره کرد؛برو وسط گود.

معمولا در کشتی پهلوانی،حریفی که زمین بخورد،یاخاک شود می بازد.کشتی شروع شد.همه ما تماشا می کردیم. مدتی طولانی دو کشتی گیر درگیر بودند.اما هیچکدام زمین نخوردند.

فشار زیادی به هر دو نفرشان آمد،اما هیچکدام نتوانست حریفش را مغلوب کند،این کشتی پیروز نداشت.

بعد از کشتی سید حسین بلند بلند می گفت: بارک الله،بارک الله،بارک الله،چه جوان شجاعی ، ماشاءالله پهلوون!

ورزش تمام شده بود. حاج حسن خیر خیره به صورت ابراهیم نگاه می کرد ابراهیم جلو و با تعجب گفت:چیزی شده حاجی!؟

حاج حسن هم بعد از چند لحظه سکوت گفت:تو قدیم های این تهرون،دو تا پهلوون بودند به نام های حاج سید حسن رزاز و حاج صادق بلور فروش،اون ها خیلی باهم دوست و رفیق بودند.

توی کشتی هم هیچکس حریفشان نبود.اما مهمتر از همه این بود که بنده های خالصی برای خدا بودند.

همیشه قبل از شروع ورزش کارشان رو با چند آیه قرآن و یه روضه مختصر و با چشمان اشک آلود برای آقا ابا عبدالله (ع)شروع می کردند. نفس گرم حاج محمد صادق و حاج سید حسن،مریض شفا می داد.

بعد ادامه داد: ابراهیم،من تو رو یه پهلوون می دونم مثل اون! ابراهیم هم لبخندی زد و گفت:نه حاجی،ما کجا اون ها کجا.

بعضی از بچه ها از اینکه حاج حسن اینطور از ابراهیم تعریف می کرد، ناراحت شدند.

فردای آن روز پنج پهلوان از یکی از زورخانه های تهران به آنجا آمدند. قرار شد بعد از ورزش با بچه های ما کشتی بگیرند.همه قبول کردند که حاج حسن داور شود. بعد از ورزش کشتی ها شروع شد.

چها مسابقه برگزار شد ،دو کشتی را بچه های ما بردند،دو تا هم آن ها. اما در کشتی آخر کمی شلوغ کاری شد!

آن ها سر حاج حسن داد می زدند. حاج حسن هم خیلی ناراحت شده بود. من دقت کردم و دیدم کشتی بعدی بین ابراهیم و یکی از بچه های مهمان است. آن ها هم که ابراهیم را خوب می شناختند مطمئن بودند که می بازند. برای همین شلوغ کاری کردند که اگر باختند تقصیر را بیندازند گردن داور!

همه عصبانی بودند. چند لحظه ای نگذشت که ابراهیم داخل گود آمد. با لبخندی که بر لب داشت با همه بچه های مهمان دست داد. آرامش به جمع ما برگشت.

بعد هم گفت: من کشتی نمی گیرم! همه با تعجب پرسیدیم: چرا؟!

کمی مکث کرد و به آرامی گفت: دوستی و رفاقت ما خیلی بیشتر از این حرف ها و کار ها ارزش داره!

بعد هم دست حاج حسن را بوسید و با یک صلوات پایان کشتی ها را اعلام کرد.

شاید در آن روز برنده و بازنده نداشتیم.اما برنده واقعی فقط ابراهیم بود. 

وقتی هم می خواستیم لباس بپوشیم و برویم. حاج حسن همه ما را صدا کرد و گفت:فهمیدید چرا گفتم ابراهیم پهلوانه!؟

ما همه ساکت بودیم،حاج حسن ادامه داد:ببینید بچه ها ،پهلوانی یعینی همین کاری که امروز دیدید.

ابراهیم امروز با نفس خودش کشتی گرفت و پیروز شد.

ابراهیم با خاطر خدا ا اون ها کشتی نگرفت و با این کار جلوی کینه و دعوا را گرفت.بچه ها پهلوانی یعنی همین کاری که امروز دیدی.

***


داستان پهلوانی های ابراهیم دامه داشت تا ماجرای پیروزی انقلاب پیش آمد.

بعد از آن اکثر بچه ها درگیر مسائل انقلاب شدند و حضورشان در ورزش باستانی خیلی کمتر شد.

تا اینکه ابراهیم پیشنهاد داد که صبح ها در زورخانه نماز جماعت صبح را بخوانیم و بعد ورزش کنیم و همه قبول کردند.

بعد از آن هر روز صبح برای اذان در زورخانه جمع می شدیم . نماز صبح را به جماعت می خواندیم و ورزش را شروع می کردیم . بعد هم صبحانه مختصری و به سر کارهایمان می رفتیم.

ابراهیم خیلی از این قضیه خوشحال بود. چرا که از طرفی ورزش بچه ها تعطیل نشده بود و از طرفی بچه ها نماز صبح را به جماعت می خواندند.

همیشه هم حدیث پیامبر گرامی اسلام را می خواند:«اگر نماز صبح جماعت را به جماعت بخوانم در نظرم از عبادت و شب زنده داری تا صبح محبوبتر است».

با شروع جنگ تحمیلی فعالیت زور خانه بسیار کم شد. اکثر بچه ها در جبهه حضور داشتند.

ابراهیم هم کمتر به تهران می آمد. یکبار هم که آمده بود. وسائل ورزش باستانی خودش را برد و در همان مناطق جنگی بساط ورزش باستانی را راه اندازی کرد.

زورخانه حاج حسن توکل،در تربیت پهلوان های واقعی زبانزد بود.از بچه های آنجا به جز ابراهیم،جوان های بسیاری بودند که در پیشگاه خداوند پهلوانیشان اثبات شده بود!

آن ها با خون خودشان ایمانشان را حفظ کردند و پهلوان های واقعی همین ها هستند.

دوران زیبا و معنوی زورخانه حاج حسن در همان سال های اول دفاع مقدس، با شهادت شهید حسن شهابی(مرشد رورخانه)شهید اصغر رنجبران(فرمانده تیپ عمار)  و شهیدان سید صالحی،محمد شاهرودی،علی خرمدل،حسن زاهدی،سید محمد سبحانی،سید جواد مجد پور،رضا پند، حمد الله مرادی رضا هوریا،مجید فریدوند،قاسم کاظمی و ابراهیم و چنیدین شهید دیگر و همچنین جانبازی حاج علی نصرالله،مصطفی هرندی و علی مقدم و همچنین در گذشت حاج حسن توکل به پایان رسید.

مدتی بعد با تبدیل محل زورخانه به ساختمان مسکونی،دوران ورزش باستانی ما هم به خاطر ها پیوست.

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

کاربران بیان میتوانند بدون نیاز به تأیید، نظرات خود را ارسال کنند.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
تجدید کد امنیتی